Blog Jeff Wadt: Spijkerjackie
Een wat oudere vriend vroeg me voor hem om te kijken naar een blauw spijkerjackie. Ik vind dat bij een man op zijn leeftijd geen blauwe spijkerjackjes passen. Maar hij wilde het perse. Hij is al wat ouder, ik vond het gepast dat voor hem te doen. Omdat het voor hem een hele lastige klus zou zijn. Niet dat ik er zin in had, integendeel. Ik hoopte zo snel mogelijk met deze klus klaar te zijn. Maar, een jackie zonder voering, ik verwachtte het niet te vinden. Ondanks mijn tegenzin ging ik een viertal niet te dure winkels af, kon ik hem daarna bellen met de mededeling dat er niets te vinden was. Zo zat het scenario in mijn hoofd.
De laatste winkel, missie bijna voltooid. En wat zie ik daar hangen, ik had het liever niet gezien, blauwe spijkerjackjes, gloednieuw in het assortiment. Ik kijk: maar één exemplaar in zijn maat. Voor alle zekerheid zou ik hem gelijk mee moeten nemen. Maar ik ga naar huis, bel hem. “Het jack is lichtblauw, een effen wassing, de laatste in je maat. Kost ongeveer € 40,00 .” Na wat heen en weer gepraat zegt hij: “ik wil hem wel proberen”. Ik ga weer naar de stad, het jasje halen en denk: als ik het maar niet over een paar dagen moet terugbrengen.
Een paar dagen later treffen we mekaar en het moment van passen is er. Het valt mee, de pasvorm is goed. En, vind ik, de effen wassing maakt dat het jasje beter bij zijn leeftijd past.
Ik haal opgelucht adem in het schurende besef weer een goed werk afgerond te hebben.
