Blog Jeff Wadt: BAM
Het was, zelfs naar hedendaagse begrippen, een bloedhete dag. Met het bedrijfsbusje van mijn koppelbaas was ik naar een bedrijf meegegaan. Ik ging er werken. De belangrijkste taken waren het in- en uitruimen van containers met allerlei materialen voor de bouw. Meest met zijn tweeën deed je een container. Toen de voorman de taken verdeeld had, bleef ik over, ik kreeg daarom in mijn eentje één container. En de laatste heftruck, de meesten waren er nooit zo blij mee, maar ik vond het fantastisch die grote dieseltruck te rijden. Nadat ik de truck bijgetankt had spoedde ik me aan het werk. Ik bracht de materialen naar de juiste plaatsen in het grote magazijn.
Tegen het middaguur was ik zover. De container was leeg, ik verwachtte een nieuwe taak. Ik ging naar een tweetal collega’s die nog bezig waren met hun container. “Kan ik nog wat doen? mijn container is leeg.” Vroeg ik. “Je bent veel te snel klaar”, was het antwoord, “je hebt het niet netjes gedaan.” “Zeker wel”, was mijn antwoord, “alles staat goed.” “Wij hebben 25 jaar ervaring, we weten het echt wel beter dan jij.” Ik was zeker van mijn zaak. “Ik doe het goed, jullie met zijn tweeën zijn nog lang niet klaar en ik alleen heb de container al leeg, waar hebben jullie het over.” “We zijn uitgesproken”, zei de meest geërgerde van de mannen en hij vervolgde, “ik ga een melding doen bij de voorman dat je een grote mond hebt en je werk niet goed doet. Dan kun je het hier wel vergeten.” “Je doet maar”, zei ik, “ik heb niets fout gedaan.”
Tegen sluitingstijd kwam de voorman naar me toe. “Je hoeft hier niet weer te komen”, zei hij. Daar schrok ik van, ik vond het ook heel oneerlijk, deed ik erg mijn best om hard te werken en vervolgens werd ik weggestuurd.
Mijn koppelbaas had het er met mij over. “Je moet vast personeel niet tegen de haren instrijken”, zei hij. “Pas je aan hen aan, doe op zijn minst alsof je serieus neemt wat ze zeggen. Zij werken er al heel lang, volg hun tempo, probeer één van hen te zijn. Dan heb je geen centje pijn. Al snap ik zeker hoe je erin staat, maar zo werkt het nou eenmaal.”
De volgende dag had ik ander werk. Met een extra waardevolle ervaring op zak.
