Column: Maurits aan het woord – Cliënten zijn geen producten
Dagelijks biedt Riwis zorg en begeleiding aan honderden cliënten. Dat doen we professioneel op de manier die ons het beste lijkt. Tegelijk is en blijft het belangrijk dat cliënten hierover meedenken en meepraten. Daarom zijn we blij dat we Maurits Niers als onze nieuwe columnist kunnen introduceren. Maurits is al jarenlang lid van de centrale cliëntenraad en kent onze organisatie als geen ander. Met zijn brede blik op zorg & welzijn en zijn ervaring neemt hij ons de komende tijd mee in zijn gedachten in de nieuwe serie columns ‘Maurits – Aan het woord’. In de eerste column stelt Maurits zichzelf voor en legt hij uit, waarom de zorg nooit commercieel mag worden.
Ik kom uit de commerciële sector. De zakenwereld is hard, maar ook snel en mooi. Scoren, verkopen, altijd onderweg. Totdat het mis ging en ik in de GGZ terecht kwam. Ik kon het werk niet meer. Dat is nu zo’n 20 jaar geleden. Ongeveer 9 jaar ben ik actief in de cliëntenraad bij Riwis en denk ik mee over beleid. Ik stel vragen en geef het aan, wanneer er écht iets fout gaat. Dat is nodig en goed. Riwis is een mooie organisatie die open staat voor kritiek, maar er gaan ook wel eens dingen verkeerd. Dan is het belangrijk dat de mensen daar open voor staan om dat te horen en er ook iets mee te doen.
Mensen in de zorg en zeker ook bij Riwis zijn wat meer menselijker dan in de zakenwereld waar ik uit kom. Ze letten op dat ze niet op teveel teentjes trappen. In de zakenwereld trap je constant op teentjes. Dat is zelfs mooi dan. Iemand even pootje haken en de loef afsteken. Even een contractje meer ophalen dan je collega’s. De constante race naar de winst. Een beetje lef tonen, dat mag in de zorg wel wat meer.
En toch kan de zorg ook iets van de zakenwereld leren. Mensen in de zorg doen continue aardig om ook aardig gevonden te worden. Het slaat soms door. Er wordt continue vergadert om het vergaderen. Iedereen moet het overal maar mee eens zijn in de zorg. Iedereen moet aardig zijn en niemand mag gepasseerd worden. Daardoor gaan veranderingen traag in de zorg en eigenlijk is dat een frustratie die je op een andere manier wel weer terugkrijgt. Een beetje meer lef mag dan wel.
Maar tegelijk zijn cliënten geen producten. Geen casus. Geen beddenvulling. Dat mogen ze ook niet worden. De zorg moet ook gewoon sociaal blijven. Geen business world. Het gaat niet om beddenvullen in de zorg. Een mens kun je niet op een factuur zetten. Niemand wil immers als ‘kostenpost’ worden gezien. De menselijkheid gaat voor. Dat betekent niet dat we cliënten in het Hilton moeten gaan zetten, maar wel altijd in oog houden dat het om mensen gaat.
Het is een balans en die moet je in de gaten blijven houden. Cliënten veranderen niet. De financiering wel de hele tijd. Blijf dat in goede banen leiden en houdt altijd in gedachten dat de zorg over mensen gaat. Cliënten zijn en worden nooit producten.
