Blog van Jeff Wadt: De combi
Voorzichtig drentelde ik de elektro winkel binnen. Ik wist heel goed wat ik wilde kopen: mijn eerste cassetterecorder. Eigen muziek afspelen, geluid in bed. Er waren maar weinig cassetterecorders te vinden, welgeteld twee. Prijs rond de 90 gulden. Ik keek naar al het andere apparatuur, TV en video. Een onhaalbare droom, het was verboden goed. De enige ware God die zich vooral laat kennen binnen de bevindelijk gereformeerde traditie, was er nog op tegen. Hetgeen me extra nieuwsgierig maakte. Op zak had ik 100 gulden, twee keer een voorschot op de vrijdag. Mijn eerste zelf verdiende centen, ik had vakantiewerk gevonden op een kippenslachterij.
De verkoper kwam eraan. “Kun je een keus maken?.” “Nou, ik zit te kijken naar die cassetterecorders, hebben jullie er niet meer van?” “Het is tegenwoordig allemaal combi wat de klok slaat”, zei de verkoper, “en het is nog voordeliger ook.” Ik keek naar de luxe apparaten die hij aanwees en zei: “Ik wil toch een gewone.” Dat snapte de man niet zo goed, hij zei: “Waarom niet zo’n combi, die kan meer en is even goed, voor een lagere prijs.” Gelukkig kon de man niet in mijn hoofd kijken. Ik wilde het liefst een combi, maar mijn ouders wilden absoluut niet dat ik een radio in huis haalde. Dat viel onder het ijdele vermaak van de wereld, de mens die de ware God nooit zou leren kennen. Ik schaamde me dood, voor de verkoper. Ik zag het al voor me: dat wil ik wel, maar mag ik niet van mijn geloof.
Met een mooi doosje waarin een cassetterecorder zat wandelde ik de deur uit. Eigenlijk was al mijn vreugde over de aankoop nu al verpest, ik had zo graag de combi willen hebben. Thuis zette ik het apparaat naast mijn bed. Ik had een heel klein, bijna onzichtbaar transistorradiootje wat ik op de cassetterecorder zette om zo toch nog stiekem radio-opnamen te maken.
Het was toen behelpen binnen de realiteit van mijn levensomstandigheden.
…Enkele jaren later had ik toch mijn eigen combi. Het leverde bijzonder veel trammelant op, maar sinds die tijd heb ik toch bij mijn ouders thuis popmuziek bij kunnen houden. Het was ook een schot in de roos, want vanaf het moment dat ik popmuziek hoorde was ik eraan verslaafd.
