Blog van Leon: ‘Tijd voor zonnige dagen’

Hallo lezers,

Wat gaat de tijd toch snel. Het is inmiddels alweer maart. Wat hebben we de laatste tijd toch onwijs mooi weer gehad, eigenlijk bizar voor deze tijd van het jaar. Jaren geleden werd er in februari nog geregeld een Elfstedentocht gereden, nu is het al terrasjesweer.  Dat belooft wat voor komende zomer….

Mini-depressie?

Het klinkt alsof ik wel lekker in mijn vel zit. Het tegenovergestelde is waar, ik voel me behoorlijk depressief op dit moment. Microsoft Word staat al dagen open met wat geschreven zinnetjes en losse alinea’s, maar ik krijg geen zinnig geheel op papier. Ik drink wel een kopje koffie, maar eigenlijk mis ik wat. Ik mis nicotine, ik mis een sigaret! Donderdag 31 januari heb ik voor het laatst gerookt.  Ik ben nu 25 dagen gestopt. Ik zou me eigenlijk al beter moeten voelen, maar dat is nog niet zo. Ik voel me depressief, ongemotiveerd, extreem moe, lusteloos en alles is afgevlakt. Ik heb ook geen zin om dingen te ondernemen, ben momenteel ook het liefst alleen en ik heb geen zin in contact. Precies het tegenovergesteld van hoe ik in goede doen ben, dan houd ik echt van gezelligheid.

Steun Bij Medestoppers

Misschien heb ik echt veel last van de afkickverschijnselen, dat wisselt per persoon. Mijn vermoeidheid is erger geworden. Als ik iets lees op een forum over mede stoppers, dan stelt het mij weer even gerust. Er zijn meer mensen die hier last van hebben. Ik moet hier denk ik even doorheen. Misschien heeft het wel met de lente te maken, een voorjaarsdepressie. Ik maak me nu al weer druk over de zomer, straks ontstaat er weer een zomerdepressie. Ik kom net pas uit de winterdepressie, grapje. Nee een depressie is niet fijn, ik weet er alles van. Ik ga hier later nog eens wat over te vertellen vanuit mijn ervaring en wat mij heeft geholpen om het te overwinnen.

Chronisch vermoeidheidssyndroom

Ik kamp al ander half jaar met vermoeidheidsklachten. Van 24 uur op de bank liggen, niet kunnen koken en op een goede dag eens een rondje wandelen, ben ik wel  herstellende.  Wanneer een arts echt niet weet wat er is, dan geven ze je het label chronisch vermoeidheidssyndroom. Ik ben nog steeds van mening dat het ergens vandaan moet komen. Wat ik ook zeer bijzonder vind, is dat wanneer je bijvoorbeeld vanwege een zware depressie wordt opgenomen, ze je vitamine D en vitamine B12 niet standaard prikken. Het schijnt dat de waarden van vitamine D tussen de 50 en 150 moeten liggen. Ik had in november een waarde van 84. Na wat research op internet blijkt eigenlijk dat onder 100 gewoon te laag is. Mijn vertrouwen in artsen is wat dat betreft beschadigd. Je moet alles zelf uitzoeken.

Deze maand moet ik ook naar Maastricht, daar word ik onderzocht. Het is ook niet normaal deze vermoeidheid op mijn leeftijd. Het voedingsprogramma waar ik het in de vorige blog over had, heb ik in eerste instantie niet volgehouden. Maar ik ben nu wel meer gebrand om het vol te houden. Wist je dat in Canada de schijf van 5 trouwens is aangepast? Zuivel en vlees hebben ze daar uit de Schijf van 5 gehaald. Best bijzonder!

Gelukkig, de blog is af. Helaas heb ik het stoppen met roken maar 25 dagen volgehouden. Hopelijk brengt deze maand weer wat meer positiviteit.