Blog van Leon: ‘Doen wat bij je past’

Beste Lezers,

In mijn vorige blog vertelde ik dat stoppen met roken een doel van mij was. Dat is niet gelukt. Ik leer steeds vaker te accepteren dat het is zoals het is en om mijn verwachtingspatroon wat te verlagen. Waarom zou ik de lat zo hoog leggen? Dat is niet nodig. Dit heeft denk ik ook te maken met het feit dat ik vaak reflecteer aan periodes dat het wel ‘goed’ ging, een aantal jaren geleden. Maar wat is goed? Ik vind dat ik persoonlijk verder ben dan toen ik nog studeerde, thuis woonde, stage liep en werkte. Tegenwoordig vind ik persoonlijke groei belangrijker dan het wel of niet hebben van een vaste baan. Ik vind dat succes daar niet vanaf hangt. Wat mij helpt is vertrouwen op mijn intuitie, mijn onderbuikgevoel geeft vaak wel aan wat wel of niet werkt. In deze blog wil ik het graag hebben over mijn re-intergratietraject, wat mij helpt om te ontspannen en hoe ik zorg dat ik redelijk lekker in mijn vel blijf zitten.

Werkfit Traject

Men zegt wel eens, van hard werken ga je niet dood. Ik ben het niet eens met deze uitspraak. De meeste mensen weten wel dat het aankomende WK in Catar wordt gespeeld. De mensen die daar helpen om stadions te bouwen, dat is pure slavenarbeid. Er overleihet den daar wel indirect mensen aan de werkzaamheden. Wat ik eigenlijk probeer te zeggen is dat werk bij iemand moet passen. Ik zit nu bijna 12 maanden in een Werkfit Traject van het UWV en voor mij staat gezondheid nog steeds op nummer één. Als ik 20 uur werk voor mij uitkering, dan hoef ik in principe niet meer te doen.

Als ik terug kijk op deze 12 maanden, kijk ik er wel met een tevreden gevoel op terug. Mijn dagdelen bij de kringloop heb ik uitgebreid naar 3 en heb een tijdje bij het Mondriaan Museum gewerkt, wat echt onwijs leuk was. Dat wil ik ook weer gaan oppakken. Verder ben ik dit jaar ook bij een ander bedrijf gestart, waar ik niet zo tevreden op terug kijk.

Re-integratie

Weet je hoe veel mensen er in Nederland een chronische aandoening hebben? Dat is inmiddels al zo’n 25% van de jongeren tussen de 12-25 jaar. Mensen met astma, epelepsie, adhd, add of chronische vermoeidheid. Dat zijn enorm veel mensen. Ieder mens is verschillend, iedereen heeft andere klachten of sterke eigenschappen. Ik vind het jammer dat er dan bepaalde bedrijven zijn waar het een ‘must’ is om 8 uur op een dag te werken. Wanneer je dan een voorstel doet om eerst met een halve dag te starten op een woensdag en dan de volgende dag wordt gebeld met de vraag of je ook vrijdag een hele dag kan werken, dan gaat het over grenzen aangeven. Natuurlijk wil je je van je beste kant laten zien, dus zeg je al snel ja….

Maatwerk

Het is zonde dat bedrijven, die samenwerken met gemeenten, niet voor maatwerk kunnen zorgen. Elk individu, vooral als je met iets chronisch kampt, heeft een ander trajact nodig. Ik ben blij dat ik dit ervaren heb, het zou een mooie opstap kunnen zijn. Maar na het laatste evaluatiegesprek en 5 werkdagen verder was ik ook erg blij dat ik kon stoppen. De werkzaamheden waren onder andere papier prikken en schoffelen, tuinen aanleggen, bomen planten. Helemaal niks mis mee hoor, maar het past toch niet bij me. De timing van dit traject kwam gewoon niet op een goed moment.

Verder was ook meer geïnteresseerd in de mensen die daar werkten. Ik heb echt wel leuke gesprekken gevoerd met collega’s. Vaak gingen we ‘smiddags nog even wat eten halen in de lunchpauze. Zo gingen we een keer een patatje halen, kom ik toevallig een bekende tegen. Ik zeg wat doe jij dan hier? “Ja, ik werk hier op het kantoor. En wat doe jij, taakstraf?” Ik moest keihard lachen. Ik zei: “Nee, ik zit in een Werkfit Traject van het UWV”. Moet je kijken wat een beeld mensen hebben van mensen die met een hesje aan werken in de groenvoorziening. Die dag ben ik ook na het patatje naar huis gegaan en ik dacht: ‘bekijk het maar, dit is niets voor mij’.

Toekomstmuziek

De conclusie is dat ik nog steeds zoek naar wat nou bij wel mij past. Momenteel probeer ik mij te houden aan een goed ritme, dat kost mij al genoeg energie. Wie bepaalt nou dat je van 9 tot 5 moet werken, dat is ons ook maar zogenaamd opgelegd. Dit jaar ben ik ook naar een aantal open dagen geweest op het Graafschap College en het Iselinge College. Ik heb mij ingeschreven voor de studie Maatschappelijke Zorg, deze start in september. Het is een volwassenopleiding, het is een doel om naar toe te werken. Misschien is het te vroeg, dus ik heb gekeken naar nog een optie. Dat is de opleiding Pedagogisch Educatief Proffesional, een tweejarige studie op het Iselinge. Deze start in februari. Dit lijkt mij echt een mooie opleiding, is ook vrij breed. Wie weet kan ik later vanuit mijn ervaring mensen helpen, dat is een mooie intentie en streven. Wie weet blijf ik ook wel mijn hele leven dagbesteding volgen, ik ben er wel tevreden mee. Het kan ook maar zo zijn dat ik eerst op reis ga en in 2020 een keer begin aan een studie.

Tot over 2 maanden.