Blog: Corona gerelateerde klachten

Ik wandelde in de namiddag door de winkelstraat omdat hij op de route naar huis lag. Het was rustig, we zaten in het begin van het corona tijdperk. Toch waren er weer enkele zaken open. Ik besloot een schoenenzaak binnen te lopen, wilde simpelweg weten hoe ik zo goedkoop mogelijk een stel zo modern mogelijke sneakers aan kon schaffen. Binnen enkele seconden kreeg ik desinfectiemiddel op mijn handen gespoten, ik snapte het, handenwrijvend vervolgde ik mijn weg. Na wat kijkwerk ging ik weer, en vooruit dan, nog een winkel in. Verplicht mandje, de mandjes waren op en ik moest even wachten tot er weer een nieuwe was. Er waren mandjes voor maximaal 15 personen. Ik vond wat ik nog zocht, een polo-shirt van goede kwaliteit. Per twee waren ze voordeliger, maar van de twee kleuren die ik zocht was er maar één. Passen was niet mogelijk. Afgerekend en naar huis. Het shirt bleek goed te passen.

Thuis kreeg ik plotseling paniek, shit, handen bij de tweede winkel niet gedesinfecteerd. Helemaal niets meer aan te doen natuurlijk, maar misschien heb ik een kolossale zonde begaan. Maar het zou ook kunnen dat dat daar geen voorschrift was en dat alleen de mandjes na gebruik schoongemaakt werden. Ik wilde per se weten hoe het zat. In de hoop dat de zaak nog open was pakte ik de fiets en ging direct terug. Er was geen tijd te verliezen. En ik was te laat, de rolluiken waren naar beneden. Maar dacht ik, ik moet nog tandenstokers hebben. Als ik die morgen haal bij de drogist en dan even bij die zaak langs ga, even controleren, ik wil het zeker weten ook. Of ik nou wel of niet een kolossale fout gemaakt heb.

De volgende dag bracht ik een vruchteloos bezoek aan de drogist en ik ging bij de winkel langs. Ik was gerustgesteld, zag dat ik me goed aan de regels gehouden had. Verder, met mandje, naar het shirt, de kleur die ik zocht bleek nog niet aanwezig te zijn. Wegwezen dus, ik liep richting de uitgang, maar wist niet waar ik het mandje neer moest zetten. Bij de balie was geen personeel, iets verder in de winkel wel. Normaliter zou ik daar op af gestapt zijn, even gevraagd hebben, klaar. Maar omdat ik het gevoel had dat ik wel wat raar bezig was, had ik een soort van schaamte en blokkeerde. Ik durfde niet en bedacht een list. Ik haalde een shirtje in een kleur die ik niet op het oog had maar acceptabel was en liep terug naar de balie. Na enige tijd kwam er een kassière en nam het mandje met shirt aan. Ik kon de korting die behoorde bij het per twee kopen nog ontvangen. De innerlijke rust was eindelijk weergekeerd.

Ik realiseerde me dat ik deze dagen beter niet naar de stad had kunnen gaan. Ik was veel te moe en met de wat ongewone omstandigheden is dat vragen om dwang. Al is er niets ingewikkelds aan de hand, van binnen gebeuren er dan allerlei bijzonder spannende dingen.

Jeff Wadt
(Wadt staat voor Werken Aan De Toekomst)