Blog Tine – Wat kun je zelf doen aan pleinvrees (agorafobie)?
Tine heeft last van pleinvrees en vertelt de lezer in haar blog wat dit met haar doet en hoe ze hiermee omgaat. Iedere maand kun je in haar blog lezen hoe het met haar gaat.
Het zwaarste heb ik inmiddels wel achter de rug. En wel op eigen kracht.
Ik kon mij niet vinden in de therapie die ik kreeg voor mijn agorafobie en ben zelf gaan oefenen. Natuurlijk is dit voor iedereen anders en misschien heb jij er prima baat bij!
Fietstochtjes maak ik steeds iets langer door als afleiding een mooie herinnering in mijn hoofd op te halen (wel op het verkeer blijven letten natuurlijk…).
En in plaats van als eerste voor de deur van de supermarkt te staan, om als eerste binnen te zijn bij het openen van de deuren, om daarna weer snel het pand te kunnen verlaten, schoof ik die tijd ook steeds iets meer op. 08.00 uur werd 08.15 uur en daarna 08.30 uur. Opbouwen. En inmiddels ga ik wanneer ik tijd en zin heb. Al houd ik niet van drukte, maar dat heeft niet per se met pleinvrees te maken.
Ook ga ik weer met de bus, maximaal 10 km en alleen routes die ik ken en herken. De eerste paar keer met de bus is er iemand mee gegaan. Toen dat vertrouwd genoeg was ben ik het alleen gaan doen en ondanks de spanning ging het echt heel goed en voelde ik weer wat vrijheid terug komen. Ik reis al ruim een jaar weer met de bus en eigenlijk denk ik er niet meer echt over na. Ik denk er zelfs aan om binnenkort een vriendin te bezoeken die 40 km verderop woont.
Mensen die geen pleinvrees kennen klinkt dit misschien vreemd in de oren, maar voor mij zijn het overwinningen waar ik trots op ben. Ik vond het niet fijn om gepusht te worden, dat legde te veel druk op mij waardoor ik juist nog erger in paniek raakte. Aan mij kon je het niet zien, dus men ging daardoor al snel over mijn grenzen heen, met een paniekaanval tot gevolg. Oefenen wanneer ik er voor ‘klaar’ was werkte het beste. Afwachten tot die dag komt heeft geen zin, want die komt misschien wel nooit. Dus helemaal vanzelf gaat het niet. Je moet zelf je vrijheid terug willen en een doel hebben. Geef het aan in je omgeving en sta open voor aangeboden hulp. En ben jij degene die zelf om hulp vraagt, zoek dan samen uit wat goed voelt en hoe ver je kunt en wilt gaan in het oefenen. Spreek duidelijke do’s en don’ts af met elkaar en spreek ook een soort van ‘code’ af wanneer het niet meer gaat en wat iemand kan doen op zo’n moment.
Succes, je kunt het!
Groet,
Tine
