Blog Jeff Wadt: Giertank
Van school naar huis.
We moesten een heel tijdje fietsen om van school weer thuis te komen. Daarom verzamelden we ons in groepen en gingen samen. Als er een snelle fietser of langzame brommer voorbij kwam probeerden we die bij te houden wat ook erg vaak lukte. Wat ook nog weleens wilde lukken was het bijhouden van een trekker. Onder ons waren er een handjevol die hun verantwoordelijkheid kenden. Zij deden er niet aan mee, er waren er zelfs die niet door een rood stoplicht reden, wat vrij bijzonder was. Ze waren uiteraard allesbehalve populair.
Op zekere dag kwam er weer een trekker met giertank voorbij die met enige moeite bij te houden was. De bestuurder probeerde duidelijk te maken dat hij dat absoluut niet wilde. Iemand die normaal gesproken zijn verantwoordelijkheid kende kleefde nu ook aan de combinatie. Het was iemand die altijd snel afhaakte. Kattenkwaad deed hij niet aan mee, regels waren er om te gehoorzamen. En als we weer eens gingen vechten met de scholieren van de nabijgelegen school, zij waren katholiek en wij protestant, dan was hij al snel in geen velden of wegen te bekennen.
De trekker giertank combinatie begon te brommen. Deze keer haakten de flinke boerenjongens van ons af. Onze brave klasgenoot echter niet, hij wist vol te houden. We begonnen al te lachen, we wisten wat er ging gebeuren. Hij leverde waarschijnlijk een grote prestatie door iets te doen wat tegen zijn geweten in ging. Voelde zich ook eens een keer stoer. Maar als zo’n combinatie begint te brommen zet hij de tank onder druk. En jawel, het spuitstuk van de tank ging open, een grote hoeveelheid stront spoot door de lucht. En over onze altijd verantwoordelijke klasgenoot. Hij zat er helemaal onder en stonk zeldzaam smerig. We vervolgden onze weg en bleven lachen. We hielden ruime afstand van hem.
De vraag kwam op hoe dat zou gaan als hij straks bij zijn ouders naar binnen kwam. Misschien kreeg hij ook van hen nog de volle laag.
Hij moet er thuis veel werk aan gehad hebben.
