Blog Jeff Wadt: Monitor
De monitor die ik online bij de Mediamarkt gekocht had bleek niet goed. Ik kon het eerst bijna niet geloven, dacht dat het aan mezelf lag. Mijn vreugde over de nieuwe aankoop sloeg om in ergernis en boosheid. En wat stress, ik zou nu van alles moeten ondernemen om dit weer te fixen.
De regel is dat je bij online aankopen binnen dertig dagen zonder opgaaf van reden kunt retourneren. Er bekroop me een onaangenaam gevoel. Stel dat het defect aan mijn retourzending voor mijn rekening kwam. Was ik én mijn geld kwijt én zat ik nog steeds zonder monitor. Actie, op de fiets, naar de servicebalie van de winkel. De vrouw die me te woord stond was weliswaar aantrekkelijk maar mij totaal niet ter wille. Het was een garantiekwestie, ik kon het apparaat aanbieden in de winkel of per post. Ter reparatie, dat duurde zo’n drie weken. Ik was het daar helemaal niet mee eens, het is toch abnormaal dat je een splinternieuw apparaat koopt en dan gelijk veel moeite moet doen en ook nog eens zo’n drie weken zonder moet wachten voor je het terug hebt. Ze bleef voet bij stuk houden. Met een ongemakkelijk onzeker gevoel droop ik af.
Thuisgekomen dacht ik erover na. Al die heisa. Ik overwoog zelfs het erbij te laten. Misschien met verklaring retour doen en kijken wat er gebeurde. Het ging wel over een bedrag van € 150, = en drie weken wachten zag ik niet zitten. De stoute schoenen aan en weer terug naar de Mediamarkt, andere servicebalie. Hij was niet blij met mij, haalde er een andere medewerker bij. Met veel omhaal van woorden vertelde ik dat ik de aankoop wilde annuleren en waarom. Een groot en zwaar pakket, voor mij op de fiets lastig te vervoeren. Het apparaat had nog nooit gewerkt en ik moest ervoor opdraaien. Zo lang wachten terwijl de oude monitor het bijna niet meer deed. Of ze geen nieuw apparaat konden leveren en het oude weer meenemen. Na minstens tien minuten wist de medewerker zich alsnog te herinneren dat er een regeling voor was. Een niet deugend product kon binnen twee weken geretourneerd worden. Vandaag was de laatste dag dat ik van deze regeling gebruik kon maken.
Het was al het einde van de middag, ik was al moe en zou me moeten haasten. Het stuk weer fietsen en het ding inpakken. We kwamen moeizaam overeen dat ik dat toch ging proberen. Thuis de monitor weer ingepakt. Ik vond een sterk elastiek terug en knoopte het pakket stevig op de bagagedrager van de fiets. Het lukte het pakket veilig over te brengen. Dezelfde medewerker van een aantal uren geleden was er nog, ik zorgde voor alle zekerheid dat ik het bij hem inleverde. Hij checkte de inhoud van het pakket en zonder veel poespas had ik mijn geld weer terug. Een andere passende monitor was niet voorradig. Zonder nieuwe monitor keerde ik huiswaarts. Jammer, maar ik had toch ook een wat opgelucht en voldaan gevoel.
