Tine’s blog
Tine is blogster en cliënte bij Riwis en vertelt de lezer iedere maand in haar blog wat haar bezig houdt en hoe ze met bepaalde situaties omgaat. Van pleinvrees, het weer oppakken van vrijwilligerswerk tot aan het omgaan met een minimaal inkomen en meer.
Burenoverlast
Het is twee jaar geleden dat ik in mijn huidige woning kwam te wonen. Door privé omstandigheden moest ik in tien maanden tijd vier keer verhuizen, dus ik hoopte eindelijk mijn rust weer te vinden hier. Helaas bleek de realiteit minder rooskleurig. Ik heb buren die nogal voor overlast zorgen en heb, na twee weken al, aan de bel getrokken bij de woningbouw. Helaas haalde dat niets uit. Het betrof niet alleen geluidsoverlast maar ook stank en rommel. Dit laatste is wel geregistreerd door de woningbouw en werd op den duur redelijk nageleefd. Helaas is de geluidsoverlast nog aan de orde van de dag. In plaats van drie personen, zoals bij de woningbouw op papier stond, wonen er zeven personen in de woning. De kleine starterswoningen zijn totaal niet geschikt voor zoveel personen en dat is dus goed hoorbaar.
Ondernomen stappen
Maart 2017 is buurtbemiddeling erbij betrokken, maar ondanks een goed gesprek haalde dat uiteindelijk ook niets uit. Ik vlucht(te) regelmatig mijn woning uit, zelfs naar een B&B om maar aan mijn rust te komen. Juli 2017 was de maat meer dan vol en besloot ik de burgemeester een brief te sturen (ik had hierover in een krant gelezen) over de enorme herrie waar ik al die tijd in verkeer. Pas toen werd er van alles in gang gezet, maar het vlotte nog steeds niet. Het liep allemaal langs elkaar heen. In december hoorde ik bij het vrijwilligerswerk dat er een huurdersvereniging bestaat, zij hakken vaker met dit bijltje. Waarom had niemand mij hier eerder over vertelt? Zelf ben ik zo uitgeput door het slaaptekort i.v.m. de herrie en spanning dat de huurdersvereniging mij nu helpt. Sinds zij in beeld zijn worden er pas echt concrete stappen ondernomen. Zij laten niet over zich heenlopen door de woningbouw. Door de hele toestand is zelfs acht uur vrijwilligerswerk niet haalbaar gebleken en is dit terug geschaald naar vier uur en vier uur op oproepbasis.
Eindelijk rust…
Vorige week heb ik dan eindelijk wat beter nieuws gekregen, de woningbouw is eindelijk op zoek gegaan naar een grotere woning voor de familie en ze hopen dit half april te kunnen realiseren. Omdat het mij zo hoog zit duurt het voor mij nog een eeuwigheid, maar na twee jaar in deze situatie lijkt er eindelijk een einde in zicht. Je kunt je niet voorstellen hoe ik verlang naar die rust… Eindelijk, na ruim twee jaar 24/7 herrie, rust! Liefst zou ik slingers ophangen buiten. Maar dat zou een beetje flauw zijn, toch?
Groetjes,
Tine
Lees ook de blog:
Wat kun je zelf doen aan pleinvrees
Vrijwilligerswerk in het bejaardenhuis
