Blog: Vakantie

Eindelijk waren de zes lange schoolvakantie weken bijna voorbij. Dat hield een gezinsuitje in. Mijn vader had dan een tweetal dagen vrij. Vakantie had hij dan niet, hij werkte als chauffeur en was dan moeilijk te vervangen. Maar als hij het maar lang van tevoren aanvroeg kreeg hij aan het einde van onze vakantie een paar dagen vrij en dan gingen we één dagje uit. Wij, de kinderen, hoopten op een lange dag strand, lekker in het water, in het zand, in de zon. De dagen ervoor het weerbericht gevolgd, het leek erop dat we deze dag wat bij konden kleuren. Al zou er ook bewolking zijn.

Ik, oudste van vijf kinderen, was expres al om kwart over zes opgestaan. We hadden ook een boerderijtje. Tegen zevenen zat ik onder de koeien, in de vakantie was het mijn taak die ’s ochtends te melken. Ik hoopte dat we rond 8 uur konden vertrekken. Tegen achten was ik er klaar voor. De werkkledij opgeborgen, gedoucht en op en top zomers gekleed. Ik zag dat moeder bezig was broodjes te smeren voor deze dag, ook had ze chocomelk en appelsap tevoorschijn gehaald. Waardeloos dacht ik, ze is nog lang niet klaar, dat duurt nog wel een half uur voor ze zover is. Broers en zussen zaten te wachten, mijn tweede broer zat mijn jongste zusje te treiteren. “Waar is papa?” vroeg ik moeder. “Hij is er nog niet, hij zal nog wel in bed liggen” Ik werd boos, dat betekende nog een vertraging. Jawel, tegen kwart over negen kwam hij tevoorschijn en hij ging na lang douchen ook nog de kippen voeren. Er moest gelijk maar wat mest opgeruimd worden. Daarvoor ben ik dus zo vroeg opgestaan, f*ck, dacht ik.

Het was kwart over 11 en zonnig toen we eindelijk vertrokken en vader stak een sigaar op. Leuk, de auto was in no time gevuld met een dichte mist. In mijn hoofd werd het ook mistig. Ik draaide een raampje open. “Doe dat raam eens dicht”, zei vader. “We stikken hier in die smerige sigarenrook” zei ik. “Doe dicht, ik wil geen tocht in mijn nek, dan word ik ziek”. “Wij worden ziek van de rook” zei ik. “Niet zeuren, dicht”. Er zat niets anders op dan het raampje te sluiten en te wachten tot de sigaar op was.

Mijn vader was chauffeur en hij hield van vrachtauto’s en weggetjes. Hij kende de omgeving voor een groot deel op zijn duimpje. Maar soms wist hij wel eens wat niet. Een aantal wegen wilde hij eens proberen omdat hij ze niet kende. Wat is er dan mooier dan een dagje uit, kun je er eens rustig doorheen rijden. We maakten een vijftal ontdekkingsreisjes, zodoende kwamen we tegen half twee waar we wezen wilden. Geradbraakt en de zon was weg. Dáárvoor was ik dus om kwart over zes opgestaan. Bibberend en met kippenvel zaten we op onze handdoeken en ook de broodjes en drankjes konden het niet meer goedmaken. Twee uur later gingen we huiswaarts, helemaal niets bij gekleurd.

De vakantie was voorbij, volgend jaar beter.

Jeff Wadt wenst alle lezers een helemaal geslaagde vakantie.

(Wadt staat voor Werken Aan De Toekomst)