De corona-tijd van Petra in Brummen
Petra (54) woont op locatie Buiten de Veste in Brummen. Ze heeft haar eigen woning waar ze ambulante begeleiding krijgt. In dit interview van afgelopen juni vertelt ze hoe het Corona-virus invloed op haar dagelijks leven heeft gehad. In haar naaste omgeving is gelukkig niemand besmet geraakt.
Dagbesteding
Op dinsdag en vrijdag heb ik dagbesteding bij Cupcakes en Koekjes van Ontmoet & Co in Brummen. Ook op dinsdag en op donderdag doe ik productiewerk via Stichting Philadelphia. We maken vooral dingen voor het merk Mepal, zoals koelblokken. De dagbesteding bij Ontmoet &Co is gestopt vanwege Corona en zit op het moment van het interview steeds dicht. Per 1 september begint de dagbesteding van Ontmoet & Co in Brummen weer.
Bij Philadelphia was het tijdelijk gestopt, maar nu moet ik verplicht op dinsdag in dezelfde groep blijven werken. Er zijn drie groepen met vier vaste mensen die altijd samen aan het werk zijn. Hierdoor wordt het niet te druk met verschillende mensen. Toen we weer mochten beginnen was het wel apart en weer heel erg wennen. Het is heel anders dan het normaal was. Het thuiszitten voelde als een verplichte vakantie voor me. Maar ik dacht: “Laten we het daar maar op houden, er komt vanzelf weer een betere tijd. Ik wacht netjes af.”
Intelligente lockdown
Tijdens de lockdown ging ik wel het terrein af. Ik ging elke dag boodschappen doen of een activiteit buiten het terrein zoals wandelen of even naar het dorp. Thuis luisterde ik naar muziek of keek ik TV, maar dat werd ik op een gegeven moment wel een beetje beu en toen kwamen de muren wel op me af. Daarom wilde ik het positief bekijken en heb ik zelf initiatief genomen om ergens heen te gaan. Zo heb ik me niet echt verveeld. De begeleiding zegt ook dat ik het goed heb gedaan.
Ik ben a-technisch met de afstandsbediening van de televisie, ook al hebben mijn neefje en nichtje van zes en negen jaar het al heel vaak uitgelegd. Maar nu heb ik zelf ontdekt dat je met de knop van de gids ook programma’s kunt terugkijken, net als vroeger met de videorecorder. Daar ben ik wel blij om dat ik dat geleerd hebt. Ik kan ook niks echt verkeerd doen, anders druk ik gewoon weer op de tv-knop.
Het corona-virus
Op het terrein zelf hebben geen bewoners of begeleiders het virus gekregen. Ik was er hier op het terrein niet zo bang voor, misschien een beetje als ik het dorp in ging. Maar alles werd door winkeliers goed ontsmet. Ik houd me gewoon goed aan alle maatregelen die opgedragen worden. Op het terrein hangen op alle deuren papieren met de regels en als je naar binnen of buiten gaat moet je je handen desinfecteren. Als ik me daar aan houd dan krijg ik het niet zo snel en anderen ook niet denk ik.
Mijn nichtje werkt als pedicure en van haar hoorde ik dat op een locatie van Philadelphia hier in de buurt zes bewoners zijn overleden aan het virus. Ik mag echt van geluk spreken dat we dat hier niet hebben gehad, daar ben ik echt blij om. Maar het is wel dichtbij geweest dus en het had heel anders kunnen lopen bij ons.
In Nederland en in Brummen als dorp viel het nog wel mee met het aantal slachtoffers vergeleken met andere plaatsen en landen. Maar ik ben wel bang dat er een tweede golf komt. Mensen worden nonchalanter. Niet hier op het terrein, maar ik merk het wel in het dorp. Mensen hebben geen geduld meer, het lijkt alsof ze er een beetje klaar mee zijn. Ik gaf nooit zo gauw mijn mening, maar nu met Corona heb ik mezelf wel wakker gemaakt en vind ik dat ik open kaart moet spelen. We moeten blijven uitkijken en dat zeg ik ook tegen anderen als ze niet genoeg afstand houden. Soms stoot dat mensen tegen de borst en worden ze boos, maar het is niet anders.
Begeleiding
Als je zoals hier mensen hebt met psychische problemen is het normaal gesproken heel normaal als iemand emotioneel wordt dat een begeleider een arm om je schouder legt of je een knuffel geeft. Maar dat kan nou natuurlijk niet, het kan zo gebeuren dat je elkaar besmet. Dan heb je het gedonder. Als iedereen zich aan de regels houdt kunnen we het hopelijk buiten de deur houden. Mijn vader zei altijd: “Afkloppen onder een oude houten tafel.” We moeten het allemaal samen doen.
Ik vind het goed hoe de mensen het in de zorg hebben gedaan, ze doen het maar wel. Ik vind dat het echt toppie gaat binnen Riwis. Daar mag best een handdruk voor komen. Niet letterlijk maar figuurlijk nu dan dus haha!
tekst: Sylvana – redacteur Bij Riwis
