December

Ik vind het lastig een blog voor december te schrijven. We zitten middenin de corona maatregelen en je hoeft niet heel slim te zijn om te beseffen dat het er dit jaar anders uit zal zien. Beperkt contact met anderen. Dat is juist het meest belangrijke van de feestdagen.

Maar het boeit me niet zo. Voor mezelf is het geen kommer en kwel. De feestdagen zoals ik die al jaren vier, kunnen in principe gewoon doorgaan. Sinterklaas sla ik al jaren over. Vroeger was het heel leuk. Niet omdat de cadeaus zoveel waarde hadden, of de gedichten zo hoogstaand. De verrassing was zo leuk.

Kerst en oud en nieuw vieren we nog steeds. Daar zal dit jaar weinig aan veranderen. We vieren het met zijn vieren. Vrienden. Zo gaat het al enkele jaren. Ooit was ons clubje groter, sommigen zien we minder, ook zijn er ons een aantal ontvallen. Daar denk je op die momenten wel weer aan. En, meer dan vroeger, heb je het gevoel: de tijd gaat zo snel. Voor je beleving is het niet zo lang geleden dat je de vorige feestdagen vierde. En je zegt tegen elkaar: die en die is er al jaren niet meer bij. Dit geeft me soms even een licht gevoel van melancholie. Een treurnis over de dingen die voorbij gaan. Maar we leven niet in het verleden en we hebben het over van alles en nog wat, het is altijd gezellig. We draaien onze muziek. Lekker eten en drinken, al dan niet uit kerstpakketjes, hoort erbij.

Eén ding zal ook voor ons anders zijn. Het afsteken van vuurwerk wordt aan banden gelegd. Als ik op oudejaarsavond naar onze meeting fiets vind ik het wel spannend. Het is gebeurd dat jongelui vuurwerk naar me toe gooiden wat dicht bij me knalde. Met schrik realiseer je je dan: het had me ook een oog kunnen kosten. Je roept: “stelletje stomme klootzakken,” bedenkt vervolgens: oei, nu krijg ik misschien ook nog klappen.

Iedereen weet dat vuurwerk jaarlijks een berg werk oplevert aan zorg voor allerlei verwondingen, dus de angst ervoor is reëel. Nu de ziekenhuizen overbelast zijn is het heel goed dat het vuurwerk niet doorgaat. Dat de discussie erover al langer gevoerd wordt is ook goed.

Ik vind het echter prachtig om naar te kijken. Wat mij betreft moet er wat in de plaats komen van die leegte die nu ontstaat.

De familie missen doe ik nu ook al. Met de feestdagen is dat niet erger, want die breng ik al jaren niet met familie door. Een kerst tripje naar het buitenland was toch al niet aan mij besteed.

Ik besef dat het voor veel mensen anders ligt. Dat de december maand een moeilijke en sombere maand is. Misschien heel eenzaam. Dat ze er niet heel veel aan kunnen doen om dat anders te maken. Tegen hen kan ik niet veel anders zeggen dan: “even de kiezen op elkaar knijpen, ook déze maand is zo weer voorbij.”

Jeff Wadt