Introductie Josine: Gedragswetenschapper

Introductie:

Josine is in april gestart als gedragswetenschapper bij Riwis Zorg & Welzijn. Binnen Riwis is dit een nieuwe functie die in het leven geroepen is om begeleiders (en daarmee ook cliënten) te ondersteunen. We hebben Josine een aantal vragen gesteld over haar en haar nieuwe functie.

Kun je iets vertellen over de functie?

Mijn belangrijkste taak is het adviseren van begeleiders en teamleiders op inhoud. Samen gaan we op zoek naar de beste manier om persoonsgerichte zorg vorm te geven. We kijken continue naar het individu, de situatie en het leer-leefklimaat en gaan daarbij planmatig te werk. Ik richt mij voornamelijk op begeleiders die werken met jongere cliënten. Daarnaast ben ik ook breder in de organisatie inzetbaar, en kan ik bijvoorbeeld gaan meewerken in beleidsprojecten.

Waarom vind jij deze functie interessant?

Ik vind het ontzettend mooi om te denken vanuit de behoefte van de jongere en begeleider. “Wat heeft deze jongere nodig?” “Wat heeft deze begeleider en dit team nodig om de jongere goed te kunnen begeleiden?” “Wat betekent het gedrag voor de omgeving en hoe is de omgeving van invloed op het gedrag?” Dit zijn voor mij hele boeiende vragen waar ik graag mee aan de slag ga.

De combinatie van theoretische kennis en de weerbarstige praktijk maakt deze functie voor mij zo interessant. Het gaat er echt om dat begeleiders met het advies weer verder kunnen, dat vind ik een fijne uitdaging.

En waarom bij Riwis?

Riwis vind ik een mooie, gepassioneerde organisatie. Vooral omdat ze de Individuele Rehabilitatie Benadering (IRB) hanteert. Dat betekent in de praktijk: geloof in eigen kunnen, naast de cliënt staan, nabijheid bieden en streven naar herstel. Daar sta ik 100% achter. Begeleiding bieden op alle gebieden van het leven: op sociaal-emotioneel gebied, wonen, werken, leren, gedrag enzovoorts. Dat maakt mijn functie binnen Riwis erg afwisselend en interessant.

Waarom is het belangrijk dat Riwis deze functie heeft?

De laatste jaren is er een ontwikkeling zichtbaar. Zwaardere, specialistische, problematiek is steeds meer in de lichtere zorg te vinden. Dit zien we ook bij Riwis terug. Vanzelfsprekend is het belangrijk dat we hierop inspelen door nog meer specialistische kennis en ervaring in de organisatie te brengen. Zodat we de begeleiders nog meer op inhoud kunnen ondersteunen. Ik ben er van overtuigd dat de functie van gedragswetenschapper daar een belangrijke bijdrage in kan leveren.

Wat is je achtergrond?

Na mijn studie Orthopedagogiek heb ik lang in de specialistische GGZ gewerkt. Ik werkte bij een organisatie die hulp biedt aan kinderen en jongeren met psychiatrische problematiek. Denk aan jongeren met autisme, ADHD, maar ook traumaproblematiek en hechtingsproblemen. De organisatie bood hulp voor het kind zelf, maar ook voor het gezin en de verdere omgeving. In mijn eerste jaren heb ik daar zelf kinderen zelf begeleid. Daarna ben ik meer gaan adviseren vanuit de rol als gedragswetenschapper.

Na 10 jaar binnen die organisatie gewerkt te hebben, maakte ik een uitstapje naar de basis GGZ. Daar deed ik onderzoek bij kinderen waar o.a. ADHD en autisme vermoed werd. Ook bood ik behandeling aan jongeren met diverse problematiek. Ik houd van afwisseling en miste dat in mijn werk en de ondersteuning aan cliënten. En toen kwam Riwis op mijn pad. 

Wat kan je betekenen voor begeleiders op de werkvloer?

Ik denk dat er veel op begeleiders af komt binnen de teams Jeugd. De complexiteit van de problematiek van cliënten neemt steeds verder toe, met vaak een ingewikkelde voorgeschiedenis en gezinssysteem. “Hoe ga je om met jongeren die al veel hulpverlening hebben gehad, moeilijk een band aangaan en eigenlijk ook niet weten wat ze willen en hoe ze dat gaan bereiken?”

Ik sta naast begeleiders, om samen te brainstormen over het zichtbare gedrag en over de onderliggende behoeften van een jongere. Samen sparren over manieren om de ingang te vinden en over wat je zelf als begeleider nodig hebt om de juiste begeleiding te kunnen bieden.

Soms kunnen we samen uitzoomen om op die manier grip te krijgen op de situatie. Soms kunnen we juist inzoomen om te begrijpen wat er precies gebeurt en wat een mogelijke oplossing zou kunnen zijn. Ik ben niet zo van het direct aanreiken van oplossingen, maar juist samen (al pratende) nieuwe creativiteit vinden om naar de situatie te kijken en daarin de oplossing te vinden. Mijn ervaring is dat er al ontzettend veel kennis en vaardigheden in teams zit, maar dat het soms fijn is om een sparmoment te gebruiken om juist dat naar boven te halen.
Vanwege de coronacrisis heb ik nog niet met alle begeleiders in levende lijve kennis kunnen maken, maar sinds kort ben ik ook daarmee begonnen.