Jeff Wadt: “Je bent gewoon een schurk”
“Je bent gewoon een schurk, een lafhartige oplichter. Dat ben je, je deugt niet. Overal waar je geweest bent, laat je een spoor van ellende achter. Zelfs je eigen familie heb je beduveld. Nu ga je zelfs zo ver dat je op jouw smerige slinkse wijze de hele erfenis van je ouders hebt proberen te ontfutselen. Toe, geef maar toe, je weet donders goed wat je gedaan hebt. We filmen alles, zodat heel Nederland weet wie jij bent. Dan zijn ze gewaarschuwd als ze met je in aanraking komen.”
Zo ongeveer spreekt Alberto Stegeman, in zijn programma op SBS. In het programma staat Stegeman in de bres voor mensen die veelal zijn opgelicht. De politie doet vaak te weinig of heeft te weinig mogelijkheden. Het aldus ontstane gat wordt door hem en collega’s in vergelijkbare programma’s opgevuld. Zijn confrontatie naar de verdachte is niet bepaald complimenteus. Ik erger me er vreselijk aan. Ik zal proberen uit te leggen waarom.
Niet omdat hij geen gelijk heeft, dat heeft hij wel degelijk. Maar omdat hij zich ver boven ‘zijn slachtoffer’ stelt. Deze heeft natuurlijk echte slachtoffers gemaakt. Het is vaak bepaald niet mals wat deze daders anderen aangedaan hebben. Die hebben daardoor soms vreselijke problemen opgelopen. Des te triester dat hun probleem door politie niet goed aangepakt wordt. Maar hij behandelt de verdachte als een gedegenereerd soort mens. Als iemand die buitengewoon slecht is, behoorlijk slechter dan de gemiddelde mens. Die daarvoor verantwoordelijk is, niets anders verdient naar zijn oordeel dan straf. En zeker geen greintje respect. Zijn onverbiddelijke vonnis velt Stegeman alsof hij de alwetende wrekende gerechtigheid is die ver staat boven de mensen die hij, naar hij meent, eens goed aan moet pakken. Nu is het niet zo dat ik het imago van de slechterik wil verbeteren of kwaad goed wil praten. Maar elk mens heeft zijn redenen, daar heeft Stegeman totaal geen oog voor.
Ooit heb ik eens iemand beter leren kennen die zich schuldig gemaakt had aan een ernstig delict. Een slecht iemand, deugt voor geen meter zou Stegeman zeggen. Ik leerde hem kennen als iemand waarbij door omstandigheden het slechte het van het goede had gewonnen. Hij besefte wat hij gedaan had en hij besefte dat hij de neiging had terug te vallen in dat gedrag. Maar, en daar komt het, hij voelde zich daar ook heel erg slecht over. Zijn gevoel van eigenwaarde was erdoor geknakt. Geknakt vanwege het feit dat hij zich slechter en dus minder voelde dan anderen. Toen ik hem beter had leren kennen wist ik dat het eigenlijk een hele goede, loyale kerel was. En mezelf kennende besefte ik dat het nog maar de vraag is wie de meest slechte persoon is.
Dit zal Stegeman niet overkomen. Hij ziet een slecht iemand, denkt over die persoon twee dingen. Het ene is dat er gerechtigheid moet geschieden en dat de persoon gestraft moet worden. Het andere is dat die persoon op grote afstand gehouden moet worden, het eigenlijk niet meer verdient deel te nemen aan de maatschappij. Alberto is bevoegd te oordelen en ziet zichzelf als een beter mens, iemand die nooit in enig soort kwaad zal vervallen.
