Jeff Wadt: Kerst
Het was vooral een goede tijd. Mijn tijd in beschermd wonen. Ik kwam terecht in een nieuwe woonvorm. Twee twee-onder-één-kap woningen, kersvers opgeleverd. Totaal plek voor zestien mensen. Er kwamen veel jonge mensen te wonen. Ik viel als prille twintiger dus ook wat dat betreft met mijn neus in de boter. Door mijn opname was ik veel contacten kwijtgeraakt, nu had ik automatisch veel gelegenheid anderen van mijn leeftijd te leren kennen.
Er was een personeelskantoor bij, begeleiding was overdag altijd binnen bereik. Zij organiseerden met de feestdagen altijd iets leuks. Diegenen die met kerst op de woonvorm bleven kwamen bij elkaar in één van de woningen. In de middag werd er begonnen met koffie of thee, daarbij waren er ruim appelflappen, oliebollen en andere versnaperingen. De radio zorgde voor de overbekende kerstliedjes. Herhaaldelijk hoorden we, zoals bij elke kerstmis, ‘last Christmas’, ‘do they know it’s Christmas’ en ‘happy Christmas’, alleen dat al gaf aan kerst een uniek gevoel.
Na de koffie werd er werk gemaakt van het diner. De leiding begeleidde dat, deed ook het meeste werk. Van tevoren was al ingekocht, aangezien dat 1e kerstdag niet gaat. Er waren liefhebbers onder de bewoners die meehielpen bij de niet bescheiden klus om een heel goed diner in elkaar te sleutelen. De anderen maakten het zich gemakkelijk. Er was fris, zelfs werd er alcohol geschonken. Daarna werd er gegeten, wat heel lang duurde, maar het eten was van dusdanige kwaliteit dat we het gevoel hadden dat het zo voorbij was.
Dan was er een grote afwas, de meesten waren er niet voor te porren. Zodoende was het weer de leiding die het meeste werk verzette. Ze waren te goed voor ons. Ondertussen waren de anderen bij de tv beland, trouw bekeken we de typische kerstfilms. Het is al zo’n dertig jaar geleden, maar toen al zag ik met kerst ‘Home Alone’ en het verhaal van de gierige Scrooge. Ook dat maakte de kerstdagen uniek.
Ondertussen dronken we nog koffie, onze magen zaten zo vol dat het erbij geserveerde gebak niet opkwam. Daarna gingen de meesten langzaamaan naar hun eigen stekje. Met een voldaan gevoel en een volle maag. Met de ervaring van veel gezelligheid en heerlijk eten.
Ik denk soms nog terug aan die tijd. Wat heb ik er veel aan gehad dat ik na mijn opname naar beschermd wonen kon. Ik heb zo een stuk eenzaamheid ontlopen. Ook had ik de gelegenheid te werken aan een nieuw sociaal netwerk. Nu ik alleen woon vind ik de kerstdagen nog steeds uniek en ook oké. Want ik breng ze door met vrienden die ik ook alweer jaren ken.
